Kar Ve Aşk Şiiri - Mustafa Serhat Aydoğan

Kar!
Aynı aşk gibisin
Ölesiye güzel,
Ölesiye çileli...
Önce için üşüyor,
Donuyorsun yavaş yavaş...
Bir titreme geliyor ardından,
Öylece kalakalıyorsun...
Ağzın açık,
Havaya bakar buluyorsun kendini...
Güzelliğinin ihtişamıyla,
Yüzünde aptal bir gülümseme beliriyor...
Aradan biraz zaman geçiyor,
Dönüş yoluna çıkıyorsun...
Dizine kadar batmış,
Çamuru görüyorsun...
O çileyi çeke çeke,
Yuvana dönüyorsun...
Sabah gene kar var,
Gülümsüyorsun...
Sanki dün 6-7 kilometre yolu,
Sen değil başkası yürüdü...
Gene yağıyor,
Gene gülüyorsun...
Bir türlü bitmiyor,
Ne kar...
Ne çile...
Hem o rezilliği çekiyor,
Hem de gülümsüyorsun...
Sonunda seni terk edip gidiyor,
Sadece geriye kalanları görüyorsun...
Kaldırımda arda kalan buz parçaları,
Kırık kalbinin kalıntılarını andırıyor...
Sana o muhteşem güzelliğiyle karı,
O muhteşem rezilliğiyle onu hatırlatıyor,
Özlüyorsun...
Ama eninde sonunda içini çekip,
Hayata devam ediyorsun...
Yılda bir iki hafta gelen,
O çilesiyle karı,
Ömür boyu unutamadığın,
Muhteşem güzelliğiyle onu özlüyorsun...
Hayata gülümsüyor,
Ölmek istiyor,
Sevdiklerine inat,
Sevenlerinin hatırına,
Ölemiyorsun...

(Ankara/16 Mart 2011/00:35)