-Kar tanesi Şiiri - Nurcan Bingöl

Kimseye akıtacak gözyaşım yok
Benden üstün tutacağım bir can da artık yok
Süslü cümlelerim suskun
Aşka aşık gözlerim donuk
Gidene sormam bu saatten sonra nereye
Gelene gir demez kalbim asla
Buzlaştı yüreğim sayenizde
Erimez bir çift tatlı söze
Çok savaştım hayat yolunda
Ne kazandın diye sorma
Olgunlaştım bu da yeter bana
Sahte onur taşımadım ömrümce
Başka kimliklere bürünmedim maskesizdim her defasında
Alttan almadım kimseyi çıkar düşünmeden var oldum
Kuralsız yaşadım, sansürsür davrandım herkese
Razı olup yetindim de ne oldu ki
Yetinmiyorum artık hayatın bana sunduklarıyla
Daha fazlasını istiyorum hayatla benim restim
Korkmadım hiç bir şeyden üzerine yürüdüm dertlerin
Bela gißi çıkmazlara girdim
Başkaları için yaşadım ya önceleri neye yaradı
Şimdi bir ben varım dersini almış acılardan daha güçlü duran
Yara aldım, kanadım, kendime ilaç olmayı öğrendim ben!
Erimeyen kar tanesiyim şimdi
Her vazgeçişte büyüyen o aşkın adı ßen...