Kar Tanesi Şiiri - Şafak Akat

Anladın mı?
İşte aynı ona benziyordu,
Onun gibi davranıyordu.
Olmasını istiyordu olmanın
Ama imkansızlığını biliyordu.

Keskin soğukluğu hissediyordu.
Üşümemecesine donuyordu.
Bir ihtimal daha vardı,
Donmamacasına ölüyordu belki de.

Yükseklere alışmıştı, yaşamak...

Yavaşça düşüyordu durmaksızın.
Bir isteği vardı sonsuzluktan,
Avuçlarına düşmeliydi, indiğinde yeryüzüne.

Olasılıksızdı umudu,
Geçiştirilmiş istekler gibi tıpkı.

Ve kavuştu sonunda zemine.
Yoktu ama onun elleri.
Avuçları açık değildi.

Bir kaldırımın üstünde,
Donaklamıştı erimemeye.