yirmili yaşlarda bir kalem...
Hayat çok garipsin.
Huzur kadar mavi,hüzün kadar karasın.
Bir an gökyüzü iken bir an yerin yedi kat dibi sin.
Yumuşak sessizliğinden koca bir çığlık olur sedan.
Bir yaşatır,bin öldürürsün
Büyüyor insan;
Omuzundaki dünün yüküne bugünü katarcasına,
aşkın ve ayrılığın acısını tadarcasına,
Öyle acı öyle mecbur.
Susarak büyüyor insan ;
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!