Kar Tanesi Şiiri - Hamit Atay

Kar Tanesi"

Hangimiz bir kar tanesi değil ki…
Sessizce düşeriz bir gökyüzünden
Usulca konarız hayata
Ve eriyip gideriz kimse fark etmeden.

Bazımız çığ olur dağdan
Bazımız cam kenarında unutulmuş bir masumiyet,
Ama sonumuz hep aynı:
Bir ıslaklık,
Bir yokluk,
Bir hiçlik…

Ne kadar seversek sevelim
Ne kadar savaşsak, yazsak, yaşasak…
Kalırsa bir hikâye kalır ardımızda
O da zamanla unutulup gidecek
Bir defterin son sayfasındaki silik bir cümle gibi.

Adımız unutulur,
Sesimiz silinir rüzgârda
Fotoğraflar soluklaşır
Anılar başka anıların gölgesine çekilir.
Ve insanlar,
Adımızı andıklarında bir duraksar,
“Kimdi o?” derler…
İşte o zaman,
Gerçekten biteriz.

Ama yine de yazıyoruz,
Yaralı kalemlerle,
Eksik yüreklerle…
Çünkü biliyoruz,
Kar da yağarken güzeldir
Erirken bile bir anlam taşır.

Ben de bir kar tanesiyim,
Sen de…
Biz de…
Biraz üşümüş,
Biraz kırılmış,
Ama yine de gökyüzüne bakmayı unutmamış…

Yarın birileri gülse de
Bugün ağlayan gözlerimiz için
Olsun…
Gözyaşı da ısıtır bazen
İnsanın en soğuk yanını.

Hangimiz bir kar tanesi değil ki…
Zaten hayat dediğin
Bir düşüşle başlıyor
Ve bir eriyişle tamamlanıyor.

Ama biz,
Eriyip giderken bile
Arkamızda bir iz bırakmaya
Bir kelime, bir dize, bir bakış
Koymaya çalışıyoruz hayata.

Ve sonunda
Bütün şiirler susacak.
Ama belki bir tanesi
Birinin içinde yankılanacak
Ve diyecek ki:
“Bir zamanlar biri vardı…
Bir kar tanesi gibi,
Ama ateş gibi geçip gitti bu dünyadan.”
Şiir Hamit Atay