Kar Tanesi Şiiri - Jülide Aslan

Olur da bir gün bu şehre kar yağarsa,

Aylardan aralık ve günlerden pazarsa,

Esen rüzgar tenini üşütmüyor,

Ve kar taneleri gözlerine dokunmaya korkuyorsa,

Bil ki yine düşmüşsündür;

Zihnimin sensizlikle titreyen sokaklarına...

Tıpkı kalınca bir yorgana sarınmış gibi öyle çok,

Öyle çabuk ısınmıştır yüregim attığın her adımda

Caddelerim yönünü şaşırmış yollarım bariyer koymustur çıkışlarına,

Ne bir insan bırakmışımdır yön sorabileceğin sana,

Ne de bende kaybolduğunu ihbar edebileceğin bir karakol etrafında,

Ve hatta şehhrlerimin adını bile değiştirmişimdir bilmediğin bir lisanda.

Çünkü korkuyorumdur bir görünüp bir yok olmandan aslında,

Öylece çıkıp gidersin diye geldiğin gibi aklıma,

Gidişin ki her seferinde kendimi aradığım bir bulmaca,

Ama artık ne harflerle toparlayabiliyorum kendimi 

Ne de zavallı bir ipucuyla,

Olurda bu sehre bir gün kar yagarsa,

Aylardan aralık, günlerden pazarsa,

Ve artık sen yoksan sokaklarımda,

Bil ki yitip giden bir kar tanesi gibi...

Eriyip kaybolmuşumdur avuçlarında.