Kar Tanesi Şiiri - Murat Tali

Belki kar olup düştüğün içindir üşümüşlüğün.
Hangi şehrin kaldırımlarına düşmüşse bekleyişlerin
o şehrin sokaklarında
yalnız kalan çocuklukları vardır
büyüdüğünü sanan
sevmelerinden beslenen.
Aykırı bir kar tanesi idi aşk
ve hep en ince dala düşerdi
ta ki ağırlığınca dalı incitip
boynunu bükene kadar.
Sen hangi yarımsın dedi ağaç
ve gülümsedi ona Aşık
ben
rüzgarda savrulmayı düşünen
kar tanesiyim
ve belirsizliğim
dallarındaki tutkuna olmakta.
Var git rüzgara kapıl o vakit
var git kar tanesi ol
ve elinde bir bardak çay ile
seyreyle camdan süzülüp giden bakışları dedi ağaç
ve sustu tek başınalığının sundurmasında özlem
üşüdü kendisini bekleyen toprak
üzerine geceyi örtüp
sırra kadem bastı
ürkek rüzgarın içinde
soğuk kar tanesi