Kar Tanelerinden Mektup

Bulutlarla kaplanır gökyüzü....
Önce, sert rüzgarlar eser..
Sonra yumuşak hava..
Düşer birbirine çarpan kar taneleri...
Üç çocuk çıkar geceleri sokaklara...
Eldiven ellerinde..
Hissetselerde soğukluğunu karanlık gecede o beyazlığın...
Umurlarında olmaz hiçbir şey...
Kar yağar...
Islanırlar...
Ama ısınırlar, sıcak bakışlarıyla...
Üşümezler...

Herkes dalarken uykuya...
Onların sesiyle inler caddeler...
Bu üç çocuk,üç arkadaş...
Elele tutuşup kayarlar buzun üstünde...
Düşselerde bilirler kalkmasını... gülümseyerek....

Ve gün gelir tekrar yağar kar...
Ayazı iliklerinde hissederken gece...
Yine eskisi gibi çıkar bu üç çocuk...
Üç arkadaş...

Belki siz göremezsiniz onları ama...
O üç çocuk, üç arkadaş....
Görürler kara gecede...
Kartanelerinin ışığıyla birbirlerinin hayallerini....
Yine elele tutuşup kayarlar sabaha doğru....
Her ne kadar biri eksik olsada...
Tutunurlar birbirlerine sımsıkı...
Hayata bağlanır gibi yeniden...

İşte böyle arkadaşım...
Biz o üç çocuk, üç arkadaş...
Sensizde kalsak bağlandık birbirimize....

Havada ne zaman bir soğukluk olsa....
Kaplasa mezarını kar örtüsü...
Bağrımızda bir yangın...
Tutuşarak elele... çıkarız sokakalara...
Sesimizi duyururuz geceleri...
Sonra birbirimizden gizleyerek kederimizi..
Gözyaşlarımızı bırakızız ayazın tam ortasına

2008'DE ERİYEN KARTANEMİZ ARZU'YA.....

10.03.2011 00:40