gökten düşen kar taneleri,
aynı değil hiçbiri,
buluşurlar toprakta,
ve...
beklerler aylarca.
ya bir göl,ya deniz...
ya da okyanus olurlar,
hayat verirler bir çiçeğe,
ve...
tekrardan buluşurlar gökyüzünde,
ama artık hiçbiri,
değildir eski kendi,
bozulmuştur formül,
içeriği olsada oksijen,hidrojen...
işte bizde senle,
düştük etten toprağa,
buluşsakta,
cennet cehennnemde,
tıpkının aynısı olacak,
benim formülüm,simgem...
ama bir farkla,
ya biraz yanık,
ya da sen kokulu...
Kayıt Tarihi : 4.1.2008 15:53:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Lokman Çakmak](https://www.antoloji.com/i/siir/2008/01/04/kar-taneleri-47.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!