Kar Tanecikleri Gibi Şiiri - Melek Menekşe

Derlerki silinirmiş her acı, kaybolup gidermiş her gözyaşı
O soğuk kış fırtınaları sonucu esermiş bahar rüzgarları
En derinde yatan dertleri, kederleri birer birer savururmuş
Sonra parlak bir güneşin ışıltıları seni alıp sonsuz mutluluğa taşırmış
Toz pembe rüyalara, sevgidolu kumsallara bırakırmış
Neşe, coşku, huzur, sevgi… tüm bunlar, herşey aşktan ibaretmiş
Saniyeler dakikaları, dakikalar saatleri, saatler ise günleri bağlarmış
Ardından ıssız bir limana inerken, son bahar gelirmiş
Gözlerin, şafak sökerken, ufuğa takılır, hep o gelmeyecek gemiyi beklermiş
Belki… belki günlerce, onca ümit içinde yaşların sineme akarmış
Sadece huzuru simgeleyen bu nem, isminin her hecesini diline dolarmış
Her nefeste, damarlarından geçen kan, ona haykırır, onun için coşarmış
Günlerin onu düşünerek, gecelerin ise onu özleyerek geçermiş
Onu özleyerek… kar tanecikleri gibi eriyerek…