Şubatın soğuk ayaz günlerinden bir gün
Yalnızlıklar içerisinde yalnızken
Ben, ben içinde kayboluyorken
Umursamazca etrafa aldırmazken
Lapa, lapa yağıyordu kar inceden, inceden
Her tanesinde yalnızlığın gölgesinden
Sinsice gecen hoyrat geçmişimden
Eser kalmasın diye yağıyordu inceden
Vuslata dair ne varsa kapatmak istenen
Yaşanmış karanlık defterin her nüshasının
Bir, bir koparıp her kelimenin
Üzerlerini kapatmasını istiyordum
Bir, bir her kar taneciğinin
Her yer bembeyazdı
Geçit yoktu giden karanlıkların
Bugün yüreğime dokunuyordu
Kar tanecikleri inceden, inceden
Ne güzelde anlaşıyorduk bugün
Beni anlamışçasına kapatıyordu
Tüm şeffaflığıyla beyazın
Sende aç diyordu
Bir parantez beyazlığın gölgesinden
Güzellikleri doldur içinin
Kapatmamacasına tüm ömrün
Kar tanecikleri oldu bugün
Benim yalnızlığımın yarenliğinin
Oysa bir kar taneciği olmadı hiç gönlümün
Yağamadı yüreğime inceden,inceden
15.02.2008
Hüseyin AkçamKayıt Tarihi : 15.2.2008 23:05:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
saygılarımla
Ben, ben içinde kayboluyorken
Umursamazca etrafa aldırmazken
Lapa, lapa yağıyordu kar inceden, inceden
Her tanesinde yalnızlığın gölgesinden
Sinsice gecen hoyrat geçmişimden
Eser kalmasın diye yağıyordu inceden
.....
insanın kendinden bişeyler bulabileceği dizeler olmuş ...Kar taneleri insanın ruhuna değiyo sanki...kaleminize ve emeğinize sağlık...selametle...
TÜM YORUMLAR (3)