Kar/şı/lık Şiiri - Mehmet Çoban

Kar sularında
Düşler kurdum
Ilık ilkbaharlarda
Müjdelenen kutlu yaza

Selam ilkbahara
Selam olgun yaza
Selam dünyaya
Selam tüm insana

Karşı dağlar gibi
Durma karşımda
Yüzüme çarpma
Dağdan esen
Rüzgârlar gibi
Buz gibi soğukça
Esinti ol ılıkça
Karşı durulmayacak
Sevgi ve coşkuyla
Gel beni karşıla
Sevgimi kucakla

Karşılık beklemem
İki defa söyletmem
Sevgim özümdendir
Uzanır tüm insanlara
Düşmanlığım yalana
İkiyüzlü riyakârlara
Baskıcı zorbalara
İnsanı tanrılaştıranlara

Hep dost olurum
İnsanca insan olana

Karşılık bulmasa
Sözüm dönüşmez buza
Açılmaz kalbimde yara
Beklerim insanı umutla
Bütün umutlarımla
Gerçekler adına
Yalandan uzakta
Riyakârlıktan uzakta
Çelişmez insanlığa
Sözü özü birlik aşkına

Sözlerinde duranlar
Çıkardan uzak duranlar
Sevgiyi saygıyı paylaşanlar
İnandıkları gibi olanlar
Karşılık beklemeden
İnsanca insandır onlar

Çıkar düzeni kuranlar
Hep karşılık arayanlar
Sözlerinde durmayanlar

İnsan görüntüsünde
Ama, İnsan değil onlar

07.04.2009 - izmir