el uzanır yılgın yılgın, kör gökyüzüne, ister ki kessin kendini, kan aksın güzüne
altında karaltılar kıpırdar, bilmem kaç ayak, üşür bir yanı hani, sızıdır ağırdan kesen
kar sevilmez, kışın bağrı aşıkken, sızlamaz bacak yoktur, kendi yürüyemezken
nesi varsa donar, yüzü dönükken, akmaz kimseye el gibi, ne de bıkar gölgesinden
nisan kaçar açık yaralardan, çekilir gri perde, perde keskinliği ince, elleri hafif gece
düşer ağır ağır, özlendiği garip yere, o katılmak bekler sese, derdi mevsimse önünde
şahidim; sıcaktır gözyaşı…
31 07 2006
Zafer Zengin EtnikaKayıt Tarihi : 10.9.2006 00:19:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!