Karda yürümeli,
Yalnız tek başına.
Sokalar ıssız ve sesiz olmalı,
İçimiz gibi.
Başka hiçbir ses olmadan,
Sadece duyulmalı,
Ayak sesi.
Arada sırada rast gelmeli,
Ayaklar altına,
Kuru bir ıhlamur dalı,
Sessizliği bozmalı;
Sensizlikten doğan ıssızılığa,
Bitmeyen ayrılığın,
Türküsü olmalı.
Yazdırdıkları
Kayıt Tarihi : 13.10.2017 14:58:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!