Kar saçlım Şiiri - Hasan Karabay

KARSAÇLIM
Kar saçlım; hüzün çökmüş o buğulu gözüne
Ilık ılık damlarken yaşlar güzel yüzüne
Bir başka yağar bugün, sağnak sağnak yağmurlar
Kar saçlım, meleklerin ellerinde damlalar

Gözümde hissederim,yağmurları düşerken
Sevda sıcağında karlar,saçlarımda erirken
Kar saçlım, duman duman çökmüş sevdan üstüme
Dizilince mazimiz gözlerimin önüne

Ben hep uzaklardayım, sense yakın; gönlümde
Olduğun, en ücra yer sana hasret yönümde
Kar saçlım bir gün biter o toz duman yolların
Çınlar mı ki sesimle dolarsa kulakların

Hatırla bensiz geçen o hülyalı günleri
Şu namert hayatın ardından gülenleri
Kar saçlım, zeytin gözlüm,ararken izlerini
O karanlık dehlizlerde mum ışığı gözlerini

Gelincikler kırlarda süslerken yamaçları
Benim saçlarımda dağ gibi kar yığınları
Kar saçlım büklüm büklüm burulmuş önümüze yol
Vakit çok geç,gel artık,bugünde yanımda ol

Kırlangıçlar öter mi sesini hiç duymadım
Nice aşklar yaşadım hiç birini saymadım
Kar saçlım bendeki sevda sevda dan da öte
Rahmetine siper mi kuşlar kümesi gökte

Ne günahlara kaldım ben bu zaman asrında
Gidip de dönen var mı gelgitler arasında
Ne zaman döneceksin göklerin güzel kızı
Sensiz yaşadım bunca hem baharı hem yazı

Kar saçlım,yeter artık sanki gençliğim sırat
Ramak kalmıştı sana,bana yakında vuslat
Sensiz gün bitiyor,yine karanlık çökerken
Elimde kalan bu son umudumu yıkarken

Kar saçlım boy uzatmış bir çift kardelen yerden
Karların arasından güneşe gülümserken
Senin gibi ürkek, benim gibi yalnızdır o
Ve bir günlük hayatın içinde kalandır o

Gördün mü kardeleni bir günlük aşka mahkum
Göz açıp kapanınca bitecek benim aşkım
Kar saçlım sana olan bu aşkın gerçeği
Başlamadan hayatı, bitiren kardelen çiçeği

Kardelen çiçeğinin aşkı güneşle başlar
Gün batımında biter,gökte uçunca kuşlar
Tutam tutam kar yağmış dağlarda ki zirveye
Kılavuzumsun benim önümdeki gölgenle

Hasan KARABAY
— Hasan Karabay ile birlikte.