Kar Leoparı Şiiri - Ahmet Baris Ay

Sarp kayalıklardan kopmuş bir kaya parçası gibi
Koşarsın yokuş aşağı
Yuvarlanan birer yün yumağı olur ayakların
Bir et parçası gibi çiğner çiğner
Yutamaz lokmasını bu alıcı dağlar
En sonunda soluk soluğa kalınca
Bir çığ dinmiş gibidir duruşun

Sen de annesin ya
İstersin
Avlanmaya hiç gerek olmayan bir dünya
Yavrun doyabilseydi keşke
Kekik kokan gün ışığıyla
Avının son kez gördüğü o korkunç yüzün
Gece çakan şimşek ışığında
Bir ceylanın çığlığını eritirsin bu yankılı potada

Durgun bir suyun yüzünde kendini tekrar dokur gibi
Yansır gözlerine
Dağların akşam vakti yalnızlığı
Bakarsın oluşuna varlığın ve yokluğun
Bu çatı katında