Kar Kraliçesi Şiiri - Erhan Atıf Meral

Kalbimde beyaz boşluk, Kar Kraliçesi,
Bazen soğuk bir ezgi, bazen zemheri,
Kâh uzayıp gider de kızıl ufukta,
Kâh hasretli bir hayal, esefli rüya…

Esrarlı bir bilmece, meçhul çehresi,
Belki bir vaha, belki de yangın yeri,
Güneş doğarken muğlâk, batarken berrak,
Uzaklarda çok yakın, yanında uzak…

Ne bir cinnet tuzağı, ne bir dost eli,
Bilmem ki bin kör düğüm, Kar Kraliçesi,
Ki bu muamma nedir, neden ve niçin?
Ki ömür vefa eder mi çözmek için?

(Kış Tahtlı ve Buz Taçlı Kraliçeme ithafen)