Kar Kokulu Gecem Şiiri - Nebih Nafile

durgun yüreğimin yalnızlığında
gecem kar kokuyordu
yüreğimin fısıldayışını
duyar gibi oluyordum
kristal kırıntıları gibi
parlayan kar taneleri
yüreğime ayna tutuyordu

esmer karası tenimin sıcaklığında
yüreğimin sesini dinlerken
elde var bir bendim
boncuk, kahve gözlerimden
göz yaşlarım süzüldü sessizce
ben beni nasıl yaşatsam
ne ile avutsam gönlümü
gözlerim, güzel gözlerim…

ağladım!
sadece yüreğim duyarak
kar kokulu gecemde
ağladım sessizce ben
ben beni dinlerken
dinlerken yüreğimi her ağlayışımda
bir başka güzel oluyor gözlerim
tenime nem, ruhuma serinlik
gözlerim, güzel gözlerim…

hayat seni nasıl yaşasam
nasıl yaşasam diye
kendimi sorguladığım gecelerimi
hatırlıyorum şu an dün gibi
umudum umut
yaşamım insan olmuştu

gözlerim, güzel gözlerim…
bak ne güzel görünüyor hayat
bahar kokuyor yüreğimin aydınlığında
gülümsüyorum dosta, dost da bana…