Kar Kana eş Kan ve Kar KanKardeş

Gece, karanlığa bir bahçe
Kılmayanda kendini
Kürk mantolu geçenler
Ellerinde çölüyle kum olmakların
Doluşsun ayağıma
Ve bunu başka bir gündüz
Ama bir de bu gece, düşümde görüp
Sözde hece, gizde bilmece anlayayım
Rağmına bunun ne olur
Hepsinde, hep zinde kalayım
Alaya alayım da olsun diye
Ben vaktin oğlu
Oyuncağa gücün güçsüzde
Hakkın haksız ellerde dönüşünü
Fünyemi kendi elimle çekip bünyemden
Kendimi patlatayım künyemden
Kündeye getirip alemimi kovarak
‘Bil ki…’diyeyim
‘…isyan, insan olmayı
nisyân etmemeye anddan’
Varmasam da sabaha güleyim
Yağsın da beyaz örtü sancılı vakitte
Karın akıp kanım yağdığını göreyim
Ve nihayet, kanla karılmış kar da
Kara kan karışmış bileyim