Kar Hüzünleri Şiiri - Celâlettin Çevik

Kar yağıyor
Üşümüş kuşlar sığınıyor pencereme
Tedirgin ürkek bakışları sen
Yine oyun oynuyor benimle çaresizlik

Yollar kaybolur birazdan
Üşüdün mü, yalnız mısın?
Kapım çalsa diye mi bekliyorsun

Resmini çiziyorum buğulu camlara
Bilmediğim dilden türküler dinliyorum
Efkâr basıyor hatıralarda

Geceler gün gibi aydınlık
Sır saklamak zor dudaklarda
Gizlendiğin yetmez mi?

Kar yağıyor
Soluduğum zehir iyice çoğalmış
Kalp sancılarım sık tutuyor
Yakındır unutulur hüzünlerim