Kar hüznü Şiiri - Harun Çelebioğlu

Kar hüznü

sevdan yüreğimde bir yara
gece ayışığında çökmüş yüreğime
sensizlik; sahipsiz bir kitabın sayfalarında kaybolmak gibi
sensizlik; hangi yolun başlangıcı
sensizlik; hangi agacın meyvası

sevdan bir hüznün sayfalarında gizli
karlı dağlardan gelen çığ nerelere götürdü seni
yolun sonunu şimdi getirmek mi gerekliydi
benden koptun gittin bembeyaz dünyada
beyaz sayfalar acacaktın hani,
yüreğini sogutarak mı acacaktın beyaz sayfayı
kuşlar bile beyazın doğasına giremez
sen kanatsız nasıl daldın beyazlara

tutmuyor yüreğim seni bırakalı
hüznün sonu bayazda bitiyor
kış gününün soğunda incindim
yüreğimle donmak zülümdü benim için
rüzgarın götürdükleri sesimi kesti
ayaz vurmuş yüreğimi kim ısıtabilirdi ki senden başka

kara kışa büyüyüp karın beyazına sarılmakmıydı
neden sarıldın beyazın kollarına
aklımda bir kış yolculuğu
ve yolun sonunda kesılen bır soluk
kimbilir senin kollarında bıraktıklarını
kimbilir yüreğinde bıraktıklarını
seni hangi şarkılar anlatır
artık yüreğimi kim susturabilir ki