Kar Gülleri Şiiri - Kıymet Sönmez

Kar gülüdür benim ülkemin kadını
Tarlada çalışır çocuk sırtında
Sabah namazında başlar çalışmaya,
Gün batana kadar,
Gün batınca da bitmez çalışması
Evinde çeşme yoktur,
Belki elektrikte
Çocukda çoktur,
Yıkar çamaşır,bulaşık
Makineyle değil
Bilek kuvvetiyle
Herkesi doyurmaya çalışır
Elinden geldiğince
Birde dövülür üstelik
Bu kadar zorluk içinde
Dantelde örer,
Türküde söyler.
Çünkü o kar gülüdür
Güçlüklere göğüs germeyi sever
Pes etmez
Ne çok yük sırtlanmıştır üstüne
Yeter demez
Kadınlığın vericiliği vardır kendinde
Verir sevgisini
Verir emeğini
Cömertçesine
Kar gülleridir ülkemin kadınları
Nasırlaşmış elleri
Kalınlaşmış belleri
Makyajsız yüzleri.
Şehirde de benzerleri var,
Ufak tefek farklarla
Ama onlarda pes etmiyor
Yaptıkları işte
İki katı mücadele ediyorlar,
Kendilerini unutuyorlar çoğu zaman
Önce anne, sonra eş,
En son kadın olduklarını düşünüyorlar.
Ama işte asıl kadın bunlar,
Ülkemin gerçek kadınları
Kar gülleri bunlar,
Eli öpülesi kadınlar,
En zorlu zamanda bile
Gülmeyi unutmayan,
Yani karda bile açan
Kar gülleri bunlar...