Kar gelince şehre Şiiri - Vedat Kızıl

O gelince bembeyaz bir coşku doğar içimize, yollar bir beyaz örtüye bürünür, bir garip efkârlanırız..
Kar’ın hem duygusal hem de psikolojik etkileri var üzerimizde
Kar yağdığı vakit, çoğumuzun aklına çocukluk anıları gelir. Kartopu oynadığımız, kardan adam yaptığımız birbirimize muzır şakalar yaptığımız unutulmaz anlar gelir...
Her birimizin hayatında iz bırakan bir kar macerası vardır mutlaka.
Kar bir tutku’dur, kar bir hayal’dir, umut’tur, umutlarımızın tazelenmesidir Kar.
Bazılarımız kar’a temizlik gözüyle bakar, kar gelir’dir, toprağı örter’dir, mikroplar, virüsler, bakteriler
Onun altında yok olur’dur.
Kar saflık’tır. Tane tane düşerken göklerden, kalp atışlarımız yavaşlar, her bir kar tanesinin toprağa doğru yolculuğunu izlemeye koyuluruz.
Sıcak bir odanız, kalın giysileriniz varsa eğer kar sizin için en güzel manzaralardan biridir.
Durum tam tersiyse eğer her yağan kar tanesinin ardından bir küfür savururuz etrafa...
Çaresiz insanların soğuğa karşı tek avuntusu, yazı beklemekten başka bişey değildir. O yüzden garibanın mevsimi yaz’dır derler ya; çok doğru bir tespittir bu.
Dünya üzerinde yaşayan her canlı için kural basittir. Yağmur da yağsa, fırtına da kopsa, kar da yağsa, hepimiz onu yaşamakla hükümlüyüz. Tek bir farkla bazıları onu yaşar, bazıları onunla kapatır gözlerini yaşama.