Kâr Etmez Inkâr Şiiri - Ismail Kılınçaslan

Uykusuzluğumdasın hâlâ, emin ol.
Gel yine yemin ol!
Şimdi ol.
Sonra ol.
Hep ol.

Unuttun mu?
Ya gözlerime bakıştın, ya da bedenime kıştın.
Önce yanıma, sonra ayrılığa yakıştın.

Böyle güzel gidilmez denilmedi mi sana?
Nazar değer, el değer sonra.
Yanaklara sel değer.

Bel tutmaz, akıl almaz, ölüm bile aldırmaz.
Bel tutmaz.
El yazar, kalem yorulur, söz durmaz.
Ve kimse bilmez; irkilerek uyanılan uykuların dışarda kalan soğuk ayak uçlarının kaç yol yorduğunu.
Bıraktığın gibi olup olmadığını kaç eşe, dosta sorduğunu.

El, omuz, göğüs, diz, kalp, boyun ve ne varsa diğer,
Dönmen sözkonusuysa; boyun eğer.

Dönme! dediğime bakma!
Her çaresizin sığınağıdır inkâr.
Çıkar!
Aklında seni bana döndürmeyen ne varsa.
Çıkar sağlamaz hiç bir gidiş; aklın geride kalır.
Ten hatırlatır, ben hatırlatır.
Kime dokunsan elin bana değer.

Şimdi söyle sevdiğim;
Bir ayrılık kaç şiir eder?

Ismail Kılınçaslan