Kar Düşüyor İçime Şiiri - Ahmet Bahçevan

Kar örtüyor usulca
delik deşik kenti
giyiniyorum sis içinde
serçelerin, kedilerin evsizliğini
çıtırdıyor soba

Karşılaşıyorum kendi cesedimle
hiç görmediğim sokaklarda
vakitsiz doğuran çok memeli
siyah bir köpek uysallığı gece
emzirdikçe saatlerim dikenli

Kıyısız yalnızlığa bölünüyorum
tipiye tutulup savrulana
sincan bükü hâlâ kanıyorsa
şiirden kovulmuş sözcüklere
bölünüyorum inatla

Çıkarıyorum yün kazakları
birkaç güve yeniği gökyüzü
ellerimde buruşuyor zaman
açamadan uzaklardaki pencereyi
doluyor odalara gecikmiş yaz ölüsü