Kar Dogusuna Küsmüs Mevsimler

Hüzünle kar düşüyor gözlerime
Yürüdüğüm sokaklarda adres arıyor
Kapımı çalan hasret
Yüreğinin yandığını söyler acılar
Ellerimi gizliyorum tetik çeken akşamlarda
Kar değince sevgi erir küsmüş mevsimlerde
Okşar doğuşunu yaprak güneşin
Ayrılıklar geceden düşer yollara
Seninle camın önündeyim kayıpları oynuyorum
Uzak bir ülkenin
Doğuşuna küsmüş mevsimlerde
İzliyorum karın oynayışında
Şiirime düş düşer nazarında erir inadına gölgem
Hep birlikte var olduğumuzu sanırdım
Kar topu oynayan siper kirpiklerinde
Bakamadık kar yağışına özlemsiz
beni arıyor ağlamalarda eylemciler
Düşer sürgün gecelerim Sokaklara
On iki yılsız damarlarımda solan
Bir çınarın gölgesi gibi
Esintiyle uyanır uykum uyandığımda
Bir tek sen varsın umut benimle
hasret yerine yağmurla gündüzlerim
Kar doğuşuna küsmüş mevsimlerde
Uyandır gökyüzünü kızgın toprak
Sevdalı göğsümde silsin acıları
Süzülsün baharın koynunda gecem
Yılların çekildiği hayata
Sana uzanan elimin içinde değilsin
Sen dışarıdasın mevsimsiz

21. 2. 01. Berlin.