Kar-Dan Adam Şiiri - Rümeysa Avcılar

Mevsim her sen koktuğunda
Düştün yavaş yavaş doğama
Soğuk bir aşktı seninki
Bilirdim üşütecek her daim yüreğimi.

Ellerim yandı okşarken ellerini
Kızardı yüzüm, her tane de
Soğuk bir aşktı seninki
Ben ısıtmak istedikçe esti, buz kesti.

Doğan her güneşte baktım gözlerine
Isıtır sandım bedenimi, ruhumu her seferinde
Oysa biliyordum
tek mevsimlikti, soğuktu senin aşkın.

Kar-dan adamımdın benim
Sarıldıkça üşüten, üşüdükçe titreten
Kardan bir adamdın
sevdan da ömrün kadardı ancak
Gidecektin biliyordum
Bana bıraktığın izlerinle

Ben biliyordum da... sen hiç bilmedin
Her gidişinde beni baharın kucakladığını
Bilemedin buz tutan yüreğimde açan
kır çiçeklerini.

Hey! ... Kardan adam...
Mevsimin kadar kaldın bende
Oysa artık hayat hep bahar
Yağamayacaksın birdaha yüreğime.