Kar Çiçekleri Şiiri - Seleddin Aydın

Şu gönül penceremin, tülünü araladım,
Sarıkamış dağlarında, Şuhedayı aradım,
Yüreğimi zemherinin, buzuyla yaraladım,
Benide aranıza, alın Kar Çiçekleri,
Kanayan bu yaramı, sarın Kar Çiçekleri.

Güneş ile bulutlar, el ele verdiğinde,
Kefenli topraklara, ilkbahar geldiğinde,
Hüzün gülleri açar, dağın eteklerinde,
Şimşek gibi kalbimde, çakın Kar Çiçekleri,
Yağmur olup gözümden, akın Kar Çiçekleri.

Meltemler Çiçeklerin, okşarken saçlarını,
Allah'u Ekber dağının, görsen yamaçlarını,
Sanki keder bürüyor, o çam ağaçlarını,
Başını duman sarmış, dağın Kar Çiçekleri,
Özgürlük soluduğum, bağın Kar Çiçekleri

Gözyaşıyla ne destanlar, yazıldı ardınızdan,
Ah, kalkıp okusanız, nurlu yatağınızdan,
Gönlümüz ziyalanır, eşsiz parıltınızdan,
Karanlık gecelerde, açın Kar Çiçekleri,
Mehtap gibi bir ışık, saçın Kar Çiçekleri.

Kabuk bağlamaz yaram, için için kanıyor,
Lapa lapa kar yağsa, çiğerlerim yanıyor,
Matem mevsimlerinde, dualar okunuyor,
Pervaz edip semada, uçun Kar Çiçekleri,
Peygamber kucak açmış, koşun Kar Çiçekleri.

Bu toprağa can verdi, kanınız, nefesiniz,
Hilal ile Yıldız da, yankılanır sesiniz,
İrem bağları olmuş, sarayınız, eviniz,
O yüksek mertebeden, bakın Kar Çiçekleri,
Rütbenizi göysüme, takın Kar Çiçekleri.

Seleddin AYDIN