Dün sabah...
Senin kokunun sindiği baharlarda...
Solmaya yüz tutmuş kar çiçeklerine rastladım...
Senin yüreğin gibi narindi dalları...
Gözlerim gibi ıslaktı yaprakları...
Belli ki de; sevdamız gibi...
Mevsimsiz solmuştular kar çiçekleri...
Küçük mutluluklarımız gibi...
Dallarına gülüşlerini sığdırmışlardı...
Bir saksıya verdim nazik dallarını...
Suskundular senin gibi...
Bir gülüşünle ömür boyu mutlu olduğumu...
Sensizlikte nasıl kuruduğumu...
Gün boyunca anlattım durdum onlara...
Kaybettikleri güneşi arar gibiydiler...
Benim anlattığım satırlarda...
Bir an sustum....
Onların yüreğine eğildim...
Suskundular senin gibi...
Sezai BİNİCİ/umut_adam/2005©
Sezai BiniciKayıt Tarihi : 6.11.2006 23:39:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

TÜM YORUMLAR (26)