Kar Çiçekleri Şiiri - Salih Kozan

Doksan bin yiğidin, tekbirdi sesi
Kara kış ve boran kesti nefesi
Sorarsanız bana eğer neresi
Sarıkamış'tadır kar çiçekleri

Tarihe baktıkça yürek sızılar
Oku da anlatsın sana yazılar
Hasreti solurken körpe kuzular
Şahadete erdi. yar çiçekleri

Vatan aşıkları, başların tacı
Karlarla kaplıydı dağın yamacı
Bir selam beklerken yar, gardaş, bacı
Gönüllerde açtı, kor çiçekleri

Herkes tek yürekti bilmem nereli
Kimi beresizdi kimi bereli
Ordunun soğuktan dondu morali
Allahım ne olur sar çiçekleri

Mecaller tükenmiş çok uzakta yaz
Karadan eser yok yerler bembeyaz
Her taraf buz tutmuş her taraf ayaz
Yürekleri sarmış har çiçekleri

Diller lal kesildi, böyle kadere
Boğulmuştu yer gök birden kedere
Yorgan oldu karlar binlerce ere
Rabbine ulaştı sır çiçekleri

Yürekler ağlıyor, sızlıyor bu gün
Taptaze bir anı sayki daha dün
Bütün şehitlere, düğündür düğün
Cennette gülüyor, nur çiçekleri

Salih Kozan

Tarihin hüzün aynasından yansıyan, bu gün bile adeta yüreklerimizi titreten,Yemen çöllerinden Allahu ekber Dağı eteklerine uzanan yolculukta kar kış demeden ölümü öldürüp şahadet mertebesine yükselen, kınalı kar çiçekleri.
Ey Şanlı ecdadım!
Mukaddes ruhunuz karşısında Minnetle ve saygıyla eğiliyorum.