Kar Çiçeği Şiiri - Mehmet Özger

Zemheri uluyordu
Karlı bir gecenin boğuk yamaçlarına
Gölgemi izledim saatlerin yıkımında
Bir ecel, bir ölüm, bir uykuydum
Ödünç aldığım bedenimin iflasını seyrettim
Dİşlerimi, ellerimi unuttum
Kurt ulumaları altında
Emdim yılların biriken acısını
Kesif yorgunluğumu taşıdı yollar
Ruhumun kırıntılarını üfledim parmaklarıma
Kavalın son notaları düşeyazdı
Yolunu bulamayan cobanın ağıdına
Ağıttı, kurttu vardı ve yoktu
Filmin sonunu görmek istemedim
Kaçtım tütüne, kağıda, yazgıya, kuyuya
Geldim yine, karlı uçurumları seyretmek için
Gözlerinde
Aşkın tütün gibi yanıyor bende