Kar Çiçeği Şiiri - Dursun Özden 3

kar çiçeği

medetsiz'de güneş'i ilk öpen bolkar çığı bir yanda, karagöl kardeleni isyanda
özgürlük özle; çoban aldatan-kulak çınlatan-sessiz kurbağa çığlığı-zindanda
kara-kar çiçek açardı-fayı kayan sırdaş aşklar-havadan kış bakışı süphan’da

erciyes dağı’nda kayakçıların donu çözülmeden, şer-ter koku her yanı sardı
karakeçili çobanların, sarkık bıyıklarına asılan buzdan sarkıtlar, hep kanardı
yitik zamanda-göçebe kış kuşların ayazla sevişen ışık gölgesi, namustu-ardı

kar çiçeği solmadan; gönül dağı esti-gürledi, arzuladı; güz mevsimi sona erdi
sülün gibi güzelin göğsüne, süllüm dayayan karacaoğlan-o sevilere hak verdi
şifacı anam; 'zor mevsimde-yaşamı yaşamak için, zamanı ıskalamayın' derdi.

dursun özden