Kar-çe Şiiri - Ömer Tahsin Ceviz

Tanrı ilkin iyileri öldürür ve yazıldığı gibi okunmaz bir şiir
Bitmeyen bir şiir küçüklüğüdür şairin
Kır saçlıysa bir binbaşı işte o çocukluğudur
Çıplak bırakmıştır nihayet memleketi
Toplumca bir intihar eşliğindedir kartalın ilk sürgünü
Bir ana eşlik eder sürgüne yüreği avuç içine gömülü
Bir serçenin ölümü başlar gökyüzünden

Bir Karçe
Bir yarı çocuk bir yarı baba
Ah Karçe
İki küçük ayna kaldı senden geriye
Her yanı beyaz çocuklarının
Sevgilin beyaz,
Uğraşma Karçe, ölüm sana dokunamaz
Çok sesli bir suskunlukla çoğalır hatıran -
Çoğalır ki beyaz

Ey kör kayalar ölümü getiren kara parçası
Evin, sokağın, hayatın
Adını söylemek ayıp gibi dostlar tedirgin
Bir başınasın
Sana kalsa kıvrılıp uzanacaksın
Örtündükçe örtünecek üzerine toprak
Bu kavga dövüş bu panayır uzayacak

İlkin tanrı öldürecek iyileri, tanrı ilkin seni
Ve her kahraman hain bilinecek bir yarısıyla
Aldırma Karçe
Tanrı ilkin iyileri öldürürken
Duyduk ki evin sokağın hayatın
Gül kokmuş ardı ardına günün
Ve kimse inanmamış buna
İnananlar dışında