Kar Beyazı Yolları Sevdim Şiiri - Uygar ...

Dili yarım bir çocuktum ben,
Biraz anadan,
Biraz tepeden gelirdi sözcükler aklıma,
Kimi sıcak, kimi dağdan bir buzdu
O kadar uzak…

Dili yarım bir çocuktum.
Ansızın;
Omzunda yıldız,
Elbisesi yeşil adamlar basardı dünyamı,
Lambanın fitili çekilirdi hazneye,
Korkardım,
Ağlardım gizliden,
Dili yarım bir çocuktum…

Karanlık gecelerde;
En çok,
Reoların ışıkları yakardı gözlerimi,
Sözcükler biraz anadan,
Biraz tepeden dolanırdı dilime,
Bir dua gibi…

Gün olur,
Dilsiz bir çocuk gibi;
Bahçe kapısının önünde bırakırdım
Anamdan kalan sözcüklerimi…

Dedim ya,
Dili yarım,
Elleri kirli bir çocuktum,
Hangi sıraya otursam;
Ellerim ya ateş ya tezek kokardı…

En çok,
Geceleri hasta olurdum;
Rüyalarım yarım,
Dilim hep yaraydı,
O kar beyazı mevsimde, kara gecelerde,
Alt dudağım hep ortasından çatlardı…

Bütün yaralara rağmen,
Ben kışı severdim,
Çünkü kara gecelerimi reoların sarı ışıkları yırtamazdı…

Dedim ya;
Dilim yaraydı,
Yarımdı,
Biraz anadan, biraz yeşil adamlardan…

Korkardım,
Kar beyazı mevsimi her kes sevmez,
Bilirim!
Ama ben;
Bir tek,
Evimize reoların ulaşamadığı kar beyazı yolları sevdim…