Kar Beyazı Şiiri - Sadullah Celik

Her taraf bembeyaz
Kar öyle yağmış ki
Böyle bir güzellik
Başka bir renkte olamaz.

Sabaha karşı selam verircesine
Lapa lapa yağmış olmalı
Alıştığımız manzarayı devirircesine
Bir fırçayla her şeyi
Beyaza boyamış olmalı.

Köy cıvıl cıvıl hareketli
Kar ki, gerçekten bereketli.

Beyaza siyah renk vermeye çalışan
Sığırcıklar yiyecek ararken
Çocuklar üşüdüğünü bilmeden
Soğuktan uyuşan ellerini unutarak
Habire kartopu oynarken
Kimisi yol kürür
Kimisi dam kürür
Kimisi üşüyen özlemlerine
Hasret yorganı bürür.

Şimdi kuzene soba yanında
Elimde çay tavşan kanında
Odanın sıcaklığı vururken yüzüme
Hatıralar yaş olur durur gözüme.

Hani sıra olurduk, soğuk kış akşamları
Biz arabaşı ya da peşmaniye çekerken
Bazen tipi olurdu kar taneleri
Yüzümüze kamçı gibi inerdi
Bazen yumuşacık olurdu
Pamuk gibi toprağa sinerdi.

Zengin ya da fakir farketmez
Kar beyazı mutluluktur her evde
Kar yağmazsa çiftçi gülmez
Yeter ki, herkes gülsün;
Biz iliklerimize kadar üşüsek de.

Acı soğuk bıçak gibi keserken
İçimize doldursa da ayazı
En güzel düğün gibi her tarafa eserken
Sevinçtir yüreklerde kar beyazı.