Kar Beyaz Kelebekti Çocuk Düşümde

Çocukluğumuzun üzerine kar yağardı
Sabah akşam evlerde sobalar yanardı

O zamanlar henüz ayrı değildi sofralar
Samimi bir ortamdı, sıcacıktı aralar

Toprak damlardan içeri mutluluk damlardı
Her yeni sabah umuda atılan ilk adımlardı

Dışarıda koskocaman mavi bir dünya vardı
Sanki masal ülkesiydi buğulu camların ardı

Bir şelale gibi gelirdi gözümüze çoratan
Orta yaşlı biri vardı mejrefe ile kar atan

Güvercin taklalarıydı göğe estetik katan
Her evde vefa kuşu pencere göğsünde yatan

Yeryüzü birden beyazlara bürünürdü
Beyaz bana ilahi bir şiir gibi görünürdü

Kar beyaz kelebekti çocuk düşümde
Gelip konardı yanağıma her gülüşümde...