Kar Beyaz Gece Şiiri - İbrahim Yılmaz

Gece uzayıp gidiyor içimde
Uçsuz bucaksız bir nehir gibi,
Ben umutlarımdan doğacak
Yıldızları beklerim ayaz gecemde,
Kumrular çoktan uyumuş
Gece bizi kollarına alınca,
Ben sensizliğin hasretine sarılıp
Gözlerine dalarım usulca.

Orada ışıldayan bir ev var
Işıkları senin sıcaklığını bana hissettiren
Üzülme, gizli bir güç var
Bize hayatı sevdiren,
Ne yazık ki mevsim karları yağmış
Özlediğim yıllarımın yollarına,
Seni beklerken üşüdüm
Aşkın çıplak doğasında ellerin olmayınca
Seven insan asla ümidini yitirmez
Sevdanın aşk güneşi kalbinde solmayınca.

Kar beyaz bir geceydi felekte zaman
Her şey bir sırdı bende, senden geriye kalan
İçimden geçenleri senden başka kim bilebilir
Elbet de hiç kimse bilemez
Dünyam sensin, mahşerim sen,
Kanayan bir gül gibi yangınlardayım
Aşkın için ben ölmeye razıyım .

Aralık- 2018