Kar Bebekler Şiiri - Hayrettin Geçkin

o yaşlarda, ne babaannemin
ayışığında yetiştirdiği güz masalları
ne komşu balkondan dünyaya dokunan
kızın göğüsleri engelleyebildi
gördüğüm her kuyuya taş atma merakımı

gökyüzü böylesine eskimemişti daha
sıvası dökülmemişti henüz kentlerin
üstelik herkesin bir tanıdığı vardı, bir dostu
kimse bu kadar yalnız değildi
bu kadar birbirine yabancı…

o yaşlarda, kendime giden
yolu sorardım kim önüme çıksa
üşenmez söylerlerdi
o zamanlar gökyüzü kuşlarındı
denizler balıkların

daha sonra neler oldu neler
birileri dünyaya nereden gidileceğini
öğrenmişti ki…
tipide boğuldu kar bebekler