Kar Ayazı Şiiri - Mehmet Koç

ankaraya kar yağardı
akşam alacası ayazında
temiz pardesülü abiler vardı
temiz yüzlü, elleri ceplerinde
bir alacadan çıkar diğerinde kaybolurlardı
yolu kuğuluya düşerdi
çocukluk ya karın altında
başka hoş gelirdi izlemek
uzak köşede kar kaplı bankta
sarmaş dolaş bir çift
ankaraya kar yağardı
kimsenin diline dolanmamıştı
tunalı hilmi, en güzel yeri
yine kızılaydı. bir de çinçin
pek bilmezdim ankarayı ama
severdim gizliden
sebebini anlamadan bilmeden

belki yağan kardı beni oraya çeken
ya da her yüreğin aynı üşümesi kar ayazında...şiiradamı