Kar Ateşi Şiiri - Battal Kılıç

Karların kar ile yandığını göreceksin,
Nefesini usulca salarken yanağına
Gönül setresinde yanıp yanıp taşacaksın
Kavruk ruhun tutuşur gerden saçağına

Kar taneleri düşer de düşler kurar seni
Semalar yanmadan yalazlar yakar seni
Donmuş zamanlara çağırır da aman seni
Çağlara dönersin kar yağınca saçlarına

İçinde kar sesi gülşende gül menevşesi
Soğuk alevlerin renginde yanar neşvesi
Ruhun uçar boran kalır közde kar işvesi
Gülün donar kar değince yaprak uçlarına

Sessizliğin yankısında duyulur mu sesin
Buzlardan tüten alevler olur mu nefesin
Donuk donuk eriyen hardan soğuk hevesin
Donar kalbin kar değince perçem uçlarına

Kirpikler dağlara saplanır fırtınalar diner
Cemre iner cana can olur zemheri diner
Elvan elvan açar da güller gülşene döner
Kışlar bahar olur aşk dolunca avuçlarına