İsa mı yalnızca çarmıhlara gerilen,
Yakılan İbrahim mi sevdalarıyla
Bir sen miydin karanlıkta varolan
Sonsuz nur kervanında
Gözyaşlarıyla kavrulan bir sen miydin...
Onlar öldüler...
Lakin bir masal kuşunun şefkatli kanatlarında
Sonsuz özgürlüğe uçtular...
Kardelenler tipiyle, boranla büyürler
Yaldızlı Çin vazoları da yakışmaz bize elbet
Yine de biz biliriz ki
Her baharın ardında binlerce gül açar,
Düşler,
Sevgi dolu yüreklerde Anka gibi masal kalmaz.
Oysa neden...
Gözlerimi karanlığa mahkum ettin.
Kar alevi yalnızca bizi mi yakacaktı
Ey yar.....
Kayıt Tarihi : 13.6.2003 13:38:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!