Kar Şiiri - Suzi Ayyıldız

Nazlı yüzü, açılmadık bir gonca misali,
Sallana sallana düşüyor, iki gözümün çiçeği.
Usulca iniyor üstüme,
Sanki unutulmuş bir vedanın son fısıltısı gibi.

Dokunmaya korkuyorum,
Dokunsam, iliklerime kadar donacağım.
Ama o, tenime değdiğinde,
Alev olup eriyecek, biliyorum.

Sana benziyor bu kar, biliyor musun?
Nazlı nazlı salınıyor, güzelliğiyle büyülüyor,
Ama dokunduğu her şeyi sessizce öldürüyor.

Ve ben öylece duruyorum,
Ne donabiliyorum ne de yanabiliyorum.