Kefene büründü karla;
Dedemden kalan tarla.
Esiyor rüzgar üstünden; tozuyor kar
Uçuşan karda ne hayallerim var!
Nebatatın anası toprak.
Kar kefeni eriyince bak;
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta