Kar Şiiri - İlhami Canbolat

Bembeyaz örtüyle bürünmüş şehir
Etrafta buz gibi kar sessizliği var.
Kar tanesi yıldızlar düşerken bir bir
İçimde bir mahkum çaresizliği var...

Beyaza boyanmış, yer, gök ve ağaç
El sürsen bozulacak bir tuval gibi.
Yüreğim bir tutam sevgiye muhtaç
Üstüme yağar kar, hatrımı sorar gibi...

Geceyi aydınlatır karbeyaz yakamoz
Ruhumu derin bir sessizlik sarar.
Bembeyaz bulut gibi şehri saran pus
Sanırsın gizlemeye bir günah arar...

Yağan kardan mı bilmem saçımda aklar
Her mevsim biraz daha ağarmaktalar.
Küçülmüş  gözler, titrek ayaklar
"Ben yoruldum hayat" diye bağırmaktalar...