Kar beyaz örtü Şiiri - Ahmet Nejat Alperen

Sessizliğin beyaz örtüsü,
Gökyüzünden süzülen masal,
Her tanesi bir sır gibi düşer,
Yumuşacık bir ninniyle, usul usul.

Karlı dallar birer heykel şimdi,
Zamanın durduğu bir âlem gibi.
Her adımda geçmiş yankılanır,
Ve yüreğimde eski bir hüzün.

Kar, unutulmuş sözlerin sesi,
Avuçlarımda eriyen umut,
Bir düş, bir gerçek arasında
Kaybolmuş anıların kokusu.

Ve sen, kışın ince nefesinde,
Kar taneleriyle yazılmış bir mektup.
Her bakışında beyaz bir başlangıç,
Ama yine de bir vedanın yankısı.

Kar, hatırlatır masumiyeti,
Ve bir masalı yeniden fısıldar,
Her beyaz, bir umut taşırken,
Sessizlikte yankılanır adın.