Kar Şiiri - Erhan Turan

Günlerden pazartesiydi,
Aylardan şubat...
Ve ben yine dışarıdaydım.
Beni içine bir türlü sindirmeyen,
Bu şehrin, seni ilk gördüğüm sokağında.
Üzerime lapa lapa kar yağıyor,
Senin her yerini kapladığın bedenime...
Sanki her kar tanesinde sen,
Açıyorum kollarımı, gözlerim kapalı,
Seni çekiyorum son nefesimle...
Senden başka bir şeyin olmadığı içime.
Karın soğuğu tenime değiyor.
Sen dokunuyormuş gibi,
İçim ısınıyor, vücudumdan terler akıyor.
Şubatın eksi on derecesinde,
Sen yanımdasın diye...
Lapa lapa kar yağıyor üzerime,
Sanki her kar tanesinde sen...
Öyle mutluyum ki bir bilsen.
Bir korna sesi, bir siren,
Kendime getiriyor beni aniden,
Bir bakıyorum ne yağan bir kar,
Ne de sen...