Ak bir duygu gibi yağıyor kar
Günahları arındıran dua gibi kar
Sükut olup içime düşersin kar
Her kristalin'de sen varsın yar.
Meleklere sordum seni
Gülüp geçtiler
Zaten o da bir melekti dediler.
Ben eserine baktıkça
Eserin beni kucaklıyor
Dalda üşüyen bülbül
Belli ki eşini arıyor.
Dağlara beyaz gelinliği giydiren kar;
Canlıları bereketinle sulayan kar
Dağların gözelerinden doğan nehir'sin
Serin sularınla toprakta bereketsin
Doğanın bağrında açan
Rengarenk çiçeklere can veren sensin.
Hicranına son verince kış mevsimi
Kar gökten iniverir dağların saçaklarına
Bende kavuşmak isterim o yarin kollarına
Bir göğe bakarım birde yollara
Çırpınan bir göl gibi
Bende muhtacım aşkın vuslatına.
Aralık 2018
İbrahim YılmazKayıt Tarihi : 13.1.2019 00:12:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!