Kar Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Bembeyaz kar olmuşsun, anam-babam,
Kuşbaşı kuşbaşı yağıp duruyorsun pencerelerime
Testekerlek bir ay ışığı altında.
Afacan tozaklarında yılbaşı pırıltıları;
Kıvılcım, kıvılcım,
Yıldız, yıldız,
Bu büyük buluşma gecesinde ne sen yalnızsın,
Ne ben
Yalnız.

Sen varsın beyaz beyaz, çamların yeşil dallarında,
Yaprakları kucaklamışsın görkemli süsler gibi,
Ağustos sıcağı gibi yüreğime sinmiş sıcaklığın,
Nurun yayılmış yayılabildiğince karanlıklarıma,
Yıldız yağmurunu andıran bir mutluluk yağıyor sanki
Başıma, omuzlarıma,
Ayaklarıma.

Geceye hükümransın zorlu bir ferman olarak
Uzaklardan yakınlarıma doğru yağarak,
Gözlerim yaşlarla dolarak sana bakıyorum
Özlemlerimi tutup atmış gibi omuzlardan,
Sanki muştular inmiş yüreğime
Yarınlardan.

Bu kar neden sana benziyor böyle?
Neden böyle yumuşak ellerin gibi, yüzün gibi,
Neden hırçın değil kalbince,
Nasıl böyle yağıp durabiliyorsun pencerelerime
Gönlümce?

(DEĞNEKSİZ ÇOBAN isimli Serbest Şiirler 'inden > 53-54/100)