Kar Şiiri - Ahmet Emin Atasoy

hangi gizli hırsız girdi gizemli ormanlarına göğün
hangi güçle salladı akasyaların dallarını çiçek çiçek
ki kurşun rengi bulutların eleklerinden titreşerek eğlencesiz bir debdebe duyulmaz bir beyaz düğün
gibi sardı her tarafı ve yağdı aralıksız bütün gün
narin beyaz
bu eşsiz kar

ay sonatı’nın en aylı notaları mı raksediyor üryan
duyarlı kulaklara ve susuz dudaklara dokunmak için
dostoyevski’nin beyaz gecelerinde unutulan gencin
nazara gelmiş ümit saksılarında umarsızca kuruyan
en beyaz çiçeklerin tozu mudur buz nefesle soluyan
talaz talaz
bu sessiz kar

düşleriyle buluşturur en uykusuz ovaları ormanları
yağar öyle sere serpe pırıl pırıl yağar yağar habire
siyahları ak bezeklerle bezer cila çeker çirkinliklere
kapatır beyaz perdelerle en karanlık ve en kirli camları
ama kirli utanç çarmıhında kanayan kara vicdanları
kapatamaz
bu temiz kar

bilirim hem güzeldir hem cesurdur özverilidir bir de
atar kendini uluorta tohumun da toprağın da üstüne
sıcacık bir ev olur ve basar onları seve seve göğsüne
ve ben çırpınır dururum bencil bir sorunun derinliğinde
bir gün benim de şu soğumuş bedenimi ağırlar mı evinde
bari biraz
bu evsiz kar