Kar Şiiri - Aynur Baydar

Gökte savrulup dönen
Zaman zaman yön değiştiren
Ne tarafından çekiştirse de
İstediği şekli veremeyen
Yere düşmekten kurtulamayan
Bir kar tanesiyim ben...
Rüzgara kapılıp hızla uçmak
Yada ağır aksak serseri dolaşmak
Olmuyor olmuyor
Düşüyorum çaresiz sessiz
Ne yapsam boş
Her kaçış
Yeryüzüne biraz daha yaklaşmak
Yok olmak nihayet
Yok olmak sonsuzluk
Mantık plan boşluk
Gerçek tek...
O da yokluk
Var olma çabası
Daha çok yaklaştırmakta hiçliği
Kaçınılmaz son
Yapışmak toprağa...
Erimek umutsuzca
Etrafım benden gayrı
Dolu sayısız karlarla
Herkes başına buyruk güya
Özgür gibi ufuklarda
Hikaye bu
Aldatmaca
Nihayet toprakta
Her kar zanneder
Varlığı hep sürecek
Ancak görebildiğinde anlar
Toprakça emilecek
Sanki önceden bilse
Gerçeğini değiştirebilecek.
Hızla sertçe savrul
İster gelin misali uysal süzül
Varılacak son nokta
Toprak sonuçta
Taneciğim, taneciksin, taneciksiniz
Anladım anlayın
Kendini çığ gören
Her şeyi
Gümbür gümbür ezeceğini
Zanneden...
Minnacık bir kar tanesisin sen